แม่น้ำรำลึก
“สายน้ำ” กับ “เวลา” มีลักษณะร่วมคือ ไม่ย้อนคืน อย่างไรก็ตาม ยังมีพื้นที่พิเศษของสิ่งที่ไม่อาจย้อนคืน คือ ความทรงจำ เรวัตร์บันทึกเรื่องราวครั้งวัยเยาว์ไว้ในความทรงจำและ “แม่น้ำรำลึก” ด้วยถ้อยคำที่ไม่ยากเกินความเข้าใจ และไม่ง่ายจนอ่านแล้วผ่านเลย นอกจากสัมผัสคำตามข้อบังคับแล้วยังสัมผัสใจจนเผลอนึกถึงหลายสิ่งที่ไม่อาจย้อนคืน “เก้าอี้โยกริมระเบียงฟังเสียงน้ำ งามสงบพลบค่ำระร่ำไหล เหงาดั่งว่าน้ำหยดจนหมดใจ เหลือสิ่งใดไว้บ้างระหว่างชีวิต”